بسياري از كشورهايي كه در المپيك به موفقيت مي رسند و توسط يك ورزشكار پرچم كشورشان را به دنيا معرفي مي كنند و به نوعي كشورشان را به مردم جهان معرفي مي نمايند، از مدتها قبل براي لحظات باشكوه ايستادن بر سكوي قهرماني برنامه ريزي كرده و كار را به گونه اي پيش برده اند كه با موفق شدن در رقابت با رقيبان خود شيريني و حلاوت را زير زبانشان مي چشند و خستگي سالها زحمت و برنامه ريزي را از تن به در مي كنند واقعيت ورزش ايران آن قدر تلخ ونگران كننده است كه اگر تمامي مديران كم توان ورزشي بركنار شوند و افراد ديگري جايگزينشان گردند بازهم هيچ دردي از اين ورزش بي حساب و كتاب درمان نخواهد شد.
ورزش ايران ثابت كرد كه نه داراي كار اصولي است و نه مسؤولاني حرفه اي كه بتوانند حداقل كمترين برنامه ريزيها را براي موفقيت داشته باشند. كدام برنامه ريزي را براي رشته هاي مختلف داشته ايم كه حالا انتظار داريم ورزشكارانمان بروند المپيك و پشت همه حريفان را به خاك بمالند كدام سرمايه گذاري را براي رشته هاي مختلف و ورزشكارانمان داشته ايم كه حالا بخواهيم محصولاتمان را برداشت كنيم اين واقعيت ورزش تو خالي ماست كه باري به هر جهت كار مي كنيم و هرازچندگاهي موفقيتهاي مقطعي نصيبمان مي شود و بعد هم ناكامي و شكست را تجربه مي كنيم به اميد موفقيتهاي مقطعي ديگر، بدون هيچ كالبدشكافي و برنامه ريزي اصولي براي آينده. انتقاد ما در المپيك پكن اين بود كه اگر ورزش ما اصول و قواعدي براي خود داشت، تعداد همراهان كاروان ورزشي در المپيك پكن سه برابر ورزشكاران نبود و افرادي آنقدر براي حضور در ليست همراهان المپيكي تلاش و كوشش مي كردند كه نگران بوديم ورزشكار المپيكي ما از ليست مسافران المپيك جا نماند و حال اينكه بار ديگر اين انتقاد به مسولان ورزش كشور وارد است كه چرا از مازندران كسي همراه ورزشكارانمان نيست اين روزها تب و تاب المپيك را مي شود در همه ورزش دوستان مازندراني ديد و از آنجايي كه مازندران با 11 سهميه بيش از20 درصد از كاروان 53 نفري كشور را به خود اختصاص داده است متاسفانه حتي يك همراه از مازندران در المپيك لندن حضور ندارد كه اين موضوع خود جايي تامل دارد مازندران استاني با سه ميليون جمعيت از استانهاي اصفهان تهران كرمانشاه فارس همدان در اعزام ورزشكار به المپيك لندن جلوتر است كه( البته نه در همراهان المپيكي )كه اين مهم نياز به توجه مسولان ارشد ورزش كشور به وجود استعدادهاي ورزشي استان را دوصد چندان مي كند كه نه تنها شاهد حمايت كميته ملي المپيك از ورزش استان نيستيم بلكه در اين دوره حتي يك عكاس،خبرنگار،رئيس هئيت و يا مسولين ورزش مازندران را در لندن نخواهيم ديد و اين رويكرد خود عدم توجه مديران ارشد ورزش كشور به مازندران را نشان مي دهد حال چرا چگونه مي شود استاني كه همه كشور و شايد دنيا بدانند كه ورزشكارانش سرامد ورزش هستند و وجود قهرمانان و پهلوانان مازندراني خود مبيين اين مدعاست امروز با 11 سهميه اين استان ورزش خيز حرفهاي نو براي ورزش جهان دارد كه بايد حمايت مسولان ارشد ورزش همراه ورزش مازندران باشد ..... به اميد آن روز

الياس خليلي-خبرنگار